DİYECEĞİM YOK

çiçek topraksýz,
bað bahçývansýz olur mu?
ya da,
un tuzsuz,
ekmek mayasýz yoðurulur mu?

kimsesizlik ruhumda kök saldý,
perdeleri yýkadým,
geçmiþi süpürdüm,
ya kafamdakiler?
eksiltiyor, beni benden çýkarýyor,
ortada eþitsizlik hükümet kuruyor,
ne toplam,
ne çarpým,
sýfýrdan öteye gitmiyor,
duvarlar bana aðlýyor,
perde yüzünü çeviriyor,
parkeler göz göz, çemkiriyor,

öyle iþledin ki
döksem, saçsam
duvarýndan camýna,
ördüðün briketleri,
çerçeve cam
söksem,

ipi kaçmýþ naylon çoraplar,
boþluðun derin kuyusu,
sütü çürümüþ peynir sularý,
aynadaki siluetimde
iki mor halkalý sümbül,
kirece yatmýþ…

öyle bir süre izledim,
dudaklarým kýmýldadý,
ses yürümedi,
ben de yürümedim…

ne kadar sonra bilmiyorum,
aynalarda karardý,
gölgeler bile terk etti
dudaktan kalbe bir ses yürüdü,

karanlýðýma fýsýldadým
o kadar kimsesizsin ki
gidecek bir yerin,
beni de götür,
diyeceðin yok!

sonrasý kazan karasý,
yýldýzlarý sökülmüþ gök,
yeline dargýn kök,
yarýný olmayan ciðer yarasý.

Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
#yazýdükkanýkültürsanateðitimyazýlarý
Sosyal Medyada Paylaşın:

Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İÇİME ÇEKMEK İSTERDİM BİR KIRMIZI BALON SOnsuz Yol UÇUN KUŞLAR UÇUN SARI PAPATYA O TREN KALKTI KARA GÜL HÜZÜN EYLÜL EYLÜL AKAR 3 Aralık Dünya Engelliler Günüymüş bize her gün... GÜN AYSIN