NEYLESİN BU CAN…
Derler ki.. Ey deli divane,
Söyle… sen ne diye dolanýrsýn,
Bilmezler ki .. sevdamýn delisiyim,
Bir o yana, bir bu yana,
dolanýr dururum..
Hani olur ya, çýkarda bir kez kapýya,
O güzel cemalini, gösterir mi bana yâr,
Gecemi gündüz, sevdamý yol eyledim,
Dönme dolap gibi, kan aðlar yanar dönerim.
Nar-ý Aþka öyle düþtüm ki, periþaným.
Cümle alem nerden bilsin ki halimi,
Benim halim nicedir, acep anlarmý ki yâr.
Söyle sevdiðim, haydi söyle.
Sensiz neylesin bu gönül, neylesin bu can,
Her gece baðrým yanar, kan aðlar içim,
Göz pýnarlarým dinmez, durmaz yaþlar akar,
Uzaktan feryadý figan etsem,
Sesimi duyup ta, acep uyanýr mý yâr.
Aylar, yýllar derken, geçip gitti zaman,
Kavuþmak mý heyhat, artýk mahþere kaldý vuslat..
Söyler misin… sevdiðim.
Hasretinden neylesin bu can,
Neylesin bu can..
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.