ÜSKÜDAR SAHİLİ…
Bak ben geldim…
Ayný yerdeyim, Üsküdar sahilinde…
Ayný parkta, o aðacýn altýnda,
Tam da gün batýmýnda,
Her þey ayný, týpký dün gibi…
Boðazýn kokusunda, denizin dalgasýnda sen varsýn,
Martýlar da bile ayný naðmeler,
Bir ben varým deðiþen, bir de sýzým.
Dumanlý vapurlar da yok artýk, Yenileri ise hep hüzün dolu ,
Sessiz sessiz gelip geçiyorlar,
Selam bile vermeden…
Hani el sallardýk ya seninle, her geçen vapura,
Þimdi kaç kere el salladým, ne bakan oldu ne de gören.
Sonra.. Uzun uzun seyrettim batan güneþi..
Öyle doldu ki gözlerim..
Öyle özledim ki seni,
Sensizliðe dayanamýyorum artýk..
Ayaklarým da zor taþýyor beni,
Ellerim ise bir türlü durmuyor..
Vuslat yakýndýr biliyorum..
Yoruldum… hemde çok yoruldum sevdiðim..
Öyle özledim ki seni, birtanem…
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.