düş

bankta oturuyorum.

elektrik tellerinde bir kuþ duruyor/apartmanýn çöp kutularýnýn içindeki kediye bakýyor/kedinin gözleri yerde kýpýrtýsýz uzanan köpekte./köpek salýncakta tek baþýna sallanan çocuða bakýyor./çocuk, sessizce çimlerde oturan adama./adam o anda göremediðim bir kadýna bakýyor..

bankta oturuyorum
ayaða kalkacaðým anda aklýma sen geliyorsun.

bankta oturuyorum
karþýmda sen duruyorsun
zaman hiç akmayacakmýþ gibi dingin/
güneþ sönmeyecekmiþ gibi ýþýyor./
uzaklarda, denizle gökyüzünün birleþtiði yerde ki su
buhar olup güneþe yükseliyor
güneþ zamaný ýsýtýyor..
bankta oturuyorum.
karþýmda sen duruyorsun/
ikimizin arasýnda aþk sönmeyecek bir güneþ gibi duruyor./
sen karþýmda yokken yirmi dokuz harfim vardý
ve bizim dýþýmýzda uykulu bir gökyüzü.

verebileceðin sonsuzluk iksirini istemiyorum..
oynanan oyun sandýðýmýzdan daha kýsa

söz tükendi, artýk gitmelisin..

bankta oturuyorum
buradalar; elimdeki kalem ve kaðýt,
bu park, zaman, güneþ, aðaçlar, arabalar,
hep burada olmak zorunda olan insanlar..
elektrik tellerindeki kuþ,
kuþun gözündeki kedi,
kedinin gözündeki köpek burada.
çocuðun tutunduðu salýncak/
çocuktaki adam/
adamdaki hüzün burada..


gözlerimi kapattým
bildiðim bir karanlýk bu.
sonra
istanbul’u susturup kalktým
biraz daha kalsam fotoðraf olarak kalacaktým.

belki bu düþte bir düþtür
belki de uzaklarda farklý bir zamanda bir adam sýkýntý içinde yataðýndan uyanýr..


Sosyal Medyada Paylaşın: