GÜLPEMBE

GÜLPEMBE
Sarsýlýr soðuk rüyalarla büyütülen
Zemheride açan ilk çiçek
Gülpembe...

Korku cenderesinden çýkmýþ,
Yokluk örtüsünü kaldýrmýþ yaþam aþýðý can.
Koþulsuz sevgiyi aþýlamýþ baðrýna
Nisan yaðmurunu kucaklarken ýsýnan güzel
Kýraðý dokumasý üzerinde, ýþýl ýþýl yaþam taþar gözlerinden.

Kaçýncý kayboluþun Gülpembe
Damlalý perdelerin ardýna gizleniþin?

Saklarken taþ sergilerini, seyrine dalanlardan,
Dinler sürüklediðin bakýþlardan seni izleyenler
Kapýldýðýn, sebebi olduklarýn
Nazarýnda buluþur
Seni bulur Gülpembe.

Kendini daða vuran taylarýn, toynak izi gezer kýyýlarýnda
Çevrelediðin özgürlüðü paylaþýrsýn diyar diyar
Ruhuna bezediðin gül iken
Durmaya direnen zamanýn kapýsýnda olur akþam
Ve sen Gülpembe
Kavuþursun biricik sevdana...
Bitmeyen.



📍Bu þiir "Þiirin Eþsiz Ruhu" adlý þiir antolojisinde yer almýþtýr.




Sosyal Medyada Paylaşın: