ÖNCE ŞAİR AĞLAR SONRA ŞEHİR...

Bir düþ’ e daha mahal verdi zaman
Arsýz gülüþünde hüznün
Kundaklanan þiirlerse
Mecazi firarý sözcüklerin

Göðün kodaman kanatlarý var
Aryasýnda düþ sakinlerinin
Yýkýlasý da tabularý var aþkýn
Nezdinde kýyýlan içi þahinin
Kartal b/akýþlý duygularýn þanýndan mý nedir
Uyruðu yoktur yýldýzlar
Ve mehtabýn
Serenadýnda yalnýzlýðýn
Kefen bezine sarýlý arsýz bir an
Vurgunlarýn iz düþümü
Vurucu timlerin aralýksýz nöbeti

Þiarý aþk olsa ne ki gülün?
Konuþtuðun mademki bülbül
Ötüþen sözcüklerin de mabedidir bülbülün götürdüðü
Gül bahçesinde
Zarif bir reveransla açan
Yediverenin sekizinci duyusu
Sekizince harikasý olmaya mahal
Kopacak kýyametin de öncüsü

Yerle yeksan olan mazlumun
Uçuþan tülünden firar eden
Nice duygu nice fýsýltý
Ve endamlý bir baþ eðiþ kadere
Savsaklandýðý kadar yalnýzlýðýn
Kareköküne doðan gece
Karesi her bir sayýnýn deðil de sadece
Ýzleklerde saklý o b/atýl hece
Adýna ister aþk de
Ýstersen gam
Arzý endam eden sol anahtarýnýn fermaný

Dikiz aynasýnda da saklý iken sözcüklerin
Feryadý
Bazen kor
Bazense kör noktasý ömrün
Kolaçan etmediði kadar da insan arkasýný
Ve iþte sürünen deðil süregelen duygular
Hakkaniyetin yaðmalandýðý
Dünya denen cehennemde
Fildiþinde surelerden saklý iken iman gücüne
Sirayet eden her gün her umut her dua
Birleþtirici gücü aþkýn

Saf tuttuðu kadar insan ýrkýnda
Körelen yeminler
Közünden süzülen binlerce hece
Ýstilasýnda i mgelerin
Önce þair aðlar
Sonra þehir
Ve arkasý da gelir

Kutsanmýþ ruhun dinmez iken vardiyasý
Acýyla kanatlanan duygularýnsa hulasasý
Seferisi yüreðin
Þahidi iken de yalnýzlýðýn elbet Tanrýdan ötesi yoktur
Umut bazen piþekar
Ýman gücü ise servet deðerinde yüreði karar
Karartýlarýn deðil
Kanlý hüznün sürgün edildiði coðrafyasýnda evrenin
Bazen beyitlerle yýkanmýþ iken aþk
Endamlý bir özleme de ramak kala
Issýzlýðýnsa indinde
Þerh düþtük düþeli aþka ve kedere

Varsýn olsun karaborsaya düþsün insanlýk
Varsýn merdiven altý sevgilere eþlik etsin o baþlýk
B/atýlý gizemin
Kaç baytsa yüreðin yüzölçümü
Efkârýn hazýr ol da yazýlan dilekçesi
Payidar ol, ey sevgili kendim,
Varsýn olsun saklý tut onca ukdeyi
Demir aldýðýn bir manivelada saklý iken þairin tek dileði
Hem ulaþýlmaz
Hem de kamaþan gözleri yýldýz
Denen olgunun tek neferi

Mehtabýn dansýnda
Ayaðýna bassa da i mgelerin, þair
Derinlerdedir duygularý
Demlendiði kadar aþkýn katlarý
Büyür ve büyür
Ansýzýn da infilak eder
Þuursuz cihanýn naftalin kokan kâbuslarý
Firar eder yürekten
Çatýlasý kaþlarý ölümün
Bazen zevkten dört köþe iken zalim
Rövanþý acýnýn ve hüznün
Elbet bir sonraki þiirde saklý
Kýrbaçlandýðý kadar masum yüreði
Saf tutan yalnýzlýðý
Hibe ettiði kadar þair bir gün sonrasýna
Zaafý mademki aþk ve Tanrý

Elbet feraha çýkacaktýr
Sonlanmadýðý kadar sessiz çýðlýðý
Ve iþte çýð gibi büyüyen o iman gücü
Askýda ekmek askýda huzur
Daraðacýnda da sallanýr þiir
Dar ettikleri dünyayý
Gel gör ki darda koymaz kulunu, yüce Tanrý…

Yolun açýk olsun kendim
Kimyamda telaffuz edilesi bunca duyguyu
Yüklemiþken kader tinimde saklý
Aþkýn vaveylasý
Hüznü çeken bilir
Çekilesi bir düþ misali
Deðil mi düþ’ ün kovuðunda kalýr sevgi
Sevebildiðin de öte
Sevilesi bir lehçe iken þiir
Mademki yüreði de yangýn yeri…


Sosyal Medyada Paylaşın: