VEFA SOKAĞİ

Vefa sokaðýndan geçtim dün,
Gözü yaþlý, hüzünlü.
Ne anýlar yaþandý gün gün,
Kimler üzüldü, kimin kýrýldý gönlü

Nice sevdalar derinlere gömüldü,
O mevsimlik deðil, sanki bir ömürdü.
Kimler aðladý, kimler sefasýný sürdü,
Bilinmez kimler yasa büründü...

Biri vardý; ufuktan ayrýlmadý gözleri,
Bir yutkunuþ, bir fýsýltý idi sözleri,
Ak düþmüþ saçlarýna, buðulu gözleri,
Yuzünde geziniyor gibiydi gizleri.

Düne mi, yarýna mý aðlar bilinmez,
Bugünden çok uzaktý halleri.
Öyle anýlarý vardý ki asla silinmez,
Uzadýķça uzar gider hayalleri.

Derin bir ah yükseldi içinden,
Öfke mi, nefret mi, piþmanlýk mý neden?
Sonra sakinleþti kendiliðinden,
Güne döndü, vazgeçmedi kendinden.

Hayat bu, neler olurdu neler,
Bilinmez sýrlar, çözülmez bilmeceler,
Öyle geçer gider gündüzler, geceler,
Kimbilir bir gün gerçek olur hayaller.

MehmetAkpýnar
Mut, 180424


Sosyal Medyada Paylaşın: