GECENİN AHENGİ
Sessiz þehrin ýþýklarý gibisin,
Mahzun gönlüme ferahlýk getiren.
Yýldýzlar kaymasýn, ýþýklar sönmesin,
Gecenin her vaktinde aklýmdasýn sen.
Sessizliðin sesi soluk nefesin gibi,
Ruhuma mutluluk fýsýldayan.
Sarý, kýzýl, lacivert gecenin ahengi,
Gönlüme renk cümbüþü aþýlayan.
Silah sesleri bozar gecenin insicamýný,
Ruhumu hüzün kaplarken sessizlik içinde.
Ýnsanlýk uykuda, ben seni düþünürüm,
Gece usul usul ilerkerken sabahýn fecrinde.
Kayan yýldýzlarýn acýsý düþer yüreðime,
Sanki bir mýzrak saplanýr tam ortasýna,
Sönmesin ýþýklar derim kendi kendime,
Belki derman olur gönül yarasýna.
@kpýnar 010922 02.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.