Ellerim koynumda yine bu akþam. Bitmedi celseler bitmedi davam Dilimde çaresiz kaldý bedduam. Düþmanlarý geçtim,dosta darýldým. Sarýldým kendime sardým sarýldým.
Pencere önünde garip bir serçe. Ayrýk otlarýyla kaplanmýþ bahçe. Gözden yaþ süzüldü,bir garip hisçe. Sanki taþ topraða kuma karýldým. Sarýldým kendime sardým sarýldým.
Gönlümü düþürdüm dünya malýndan. Gözümü çevirdim morun alýndan. Ömrümü kuruttum yaprak dalýndan. Ortadan ikiye düþtüm yarýldým. Sarýldým kendime sardým sarýldým.
Sensiz kalan ömrün artýk tadý yok. Benim gurbetimsin baþka adý yok. Bu davaya bakan hakim kadý yok Dertle kederlerle hüzne karýldým. Sarýldým kendime sardým sarýldým.
Bilmem bu bekleyiþ nerde son bulur. Bu gece ne vakit seheri olur. Ne gururum kaldý nede bir onur. Son duraða iþte böyle varýldým Sarýldým kendime sardým sarýldým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavi66 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.