HAYAL GEZGİNİ

Zengin zengin ile yar, yoksul rýzkýný arar
Aramýzda duvarlar, kimbilir kimde ne var.
Gönüllere çekilen o aþýlmayan duvar
Karþýdakini deðil, ancak kendini yorar.

Yukarýya çýkanlar düþene el atmýyor
Alt basamaktakini görüp el uzatmýyor.
Birilerini açlýk ve acý uyutmuyor
Birileri dünyayý kucaklasa yetmiyor.

Bu dünya ne zengine, ne fakire yâr olmaz
Kim Allah için verir, kaydedilir, kaybolmaz
Cimriye cihaný ver, gözüyle gönlü doymaz
Merhametsiz yürekte sevgiye yer bulunmaz.

Paylaþmayý bilseydi ademoðlu varýný
Rezzak olan on misli gönderirdi kârýný.
Her zaman bir endiþe kaplar da didar’ýný
Aný yaþamaz insan hep düþünür yarýný.

Ye iç tamam, sefa sür, sana afiyet olsun
Nefsin zevkten dört köþe, arzularýna kulsun
Aynada bir hayalin karþýsýnda durursun
Kýrýlýnca sýrçalar, içinde kaybolursun.

Kaptýrma sen nefs’ine, al eline dizgini
Seni beni yaratan, unutur mu rýzkýný
Levh’i mahfuz içinde gizlemiþtir yazgýný
Arifler yolcu gibi, cahil hayal gezgini.

Nûriye Akyol

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: