HÖDÜK
182- HÖDÜK (*)
Kibirden böbürlenen aklý kaçýk yaratýk,
Bu alemde zerrecik bile olmadýn, yazýk,
Yüze bulaþtýrdýðýn iþte attýðýn kazýk,
Yýldýza ulaþýnca, inkarý seçtin, Hödük.
Dolara yuvalanýp, hakir gördün dünyayý,
Haram- helal seçmeden, cebe koydun, cukkayý
Ar duygunu kaybettin, tanýman anne, dayý,
Utanmadan! atana iftira attýn, Hödük.
Piþkince yüze gülüp hasetinden çatlarken
Maðdur duruma düþen, kadim dostu satarken,
Beleþ sirke uðruna, on beþ takla atarken,
Nefsine esir oldun, kefeni biçtin, Hödük.
Bayram, mevlüt gelince, büyükleri araman,
Hasta, garip görünce, ahvalýný soraman,
Her an fýrfýr dönünce, bir kararda duraman,
Kuyruðu kýstýrýnca, akraba aran Hödük
Bastýðýn yeri gören, hýrsdan çýldýrmýþ sanýr,
Yeyip, içtiðin bilen, açlýktan çýkmýþ sanýr,
Konuþtuðunu duyan, bilmiþ, ukala sanýr,
Arlanmadan çok cepli kefen diktirdin, Hödük.
Süleyman Yýldýz tanýr, vijdansýz hödükleri
Hak, hukuku öldürüp, kendine kertmeleri,
En iyi bildikleri, desteksiz söylemleri,
Ahreti unutturup, kul hakký yedin, Hödük.
(* - Hödük: Görgüsüz, anlayýþý kýt ve aptal, salak kimse)
Süleyman Yýldýz
Lemos5303
Sosyal Medyada Paylaşın:
SÜLEYMAN Lemos YILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.