BİR UMUT

Ne bana nokta ol,
Nede aramýzda virgül,
Fýrsat verme soru iþaretine,
Hatta mümkünse önlem bile olmasýn.
Her þeyimiz týrnak içinde kalsýn,
Et ile týrnak misali diyebilecek biri olmalý insanýn hayatýnda.
Üzüldüðünde üzülen,
Sevinçleriyle sevindiren olmalý.
Omuzundaki dertlerini yüklenecek biri olmalý.
Olabilir mi veya var mý öyle biri bilmiyorum. Zira her þey bu kadar çýkar odaklýyken  vurdumduymazlýklar,hal bilmezlikler bu kadar artmýþken,
Halen böyle biri var mý ve çýkar mý karþýmýza bilmiyorum.
Deyip nasipten öteye geçemiyorum.
Haliyle böyle avutuyorum kendimi.
Hani Gecenin bir yarýsýnda saat gözetmeksizin arayabileni olmalý, Merakýndan deðil sevdiðinden özleminden soraný olmalý insaný.
Artýk aðlatan deðil güldüren var mý ?
El ele tutuþtuðunuzda o sýcaklýðý hissettirebileni olmalý,
Göz göze gelindiðinde bir tek o gözde kendini bulaný olmalý,
Aynasý bilmeli o gözleri,
Her konuþulduðunda manalý olmalý sözleri. Geçmiþe sünger çekip hatýrlatmamalý yaraya maruz kalmýþ izleri.
Bilmiyorum halen böyleleri var mý?
Ve nasip olur mu karþýmýza çýkmaya?
Varsa da çekinmeden,korkmadan yazar mý? arar mý?
Bilmiyorum.
Bir gün duygularýna Ýsyan edip itiraf eder mi?
Hani bir umut ya iþte;
Bendeki de ayný,
Umudunu yitiren ölü gibi ya,
Ölmemek için umut ediyorum,
Nokta olmadan,
virgül koymadan
Satýr baþý veya sonunda önlem ile soru soru iþaretsiz,
Týrnak içinde bekliyorum.

KADIR TURGUT
Sosyal Medyada Paylaşın: