İSTANBUL SENİ (24)

Yýl 1976 idi demek,
Ankara Siyasal Bigiler Fakültesi’ni kazanmýþým,
babamdan 10 lira mükafat almýþým,
Karaköy rýhtýmýnda Balýk-Ekmek;(*)
üçbuçuðu gitti bu “Aferin”in elbet,
birde Güllüoðullarý’ndan baklava,
-kaymaklý ve þamfýstýklýsý olacak ama-
üstüne orta þekerli kahve “Kýyak” kabilinden
Köprüaltý’ndaki “Nargile” kahvesinden,
cepte kaldý 150, 50’si tuzlu ayçiçeði,
çýtlaya-çýtlaya
1 liraya
Kadýköy’e vapurla geçeceðim belli;

„Ula
Ýstanbul seni,
seni eteði çamur,
seni Bizans Entriikalý Gavur,
seni; Maacýr, Þair, Berduþ, Göçmen yataðý,
seni Devrim Kaçaðý!

"Ölem!" desende gelmiyeceðim baþýna!
"Ýyi!" de demiyeceðim Musalla Taþý‘nda,
Ýmam’a inat
Aþiyan’a gideceðim,
kafayý çekeceðim,
Boðaz‘a iþiyeceðim,
ula,
ula-ula,
ula Ýstanbul seni!“

(*) Benim ÝSTANBUL SENÝ (23) þiirimi lütfen okuyunuz. Bu serinin „Ýsim Babasý“; 23.12.2012’de yazdýðým ve yukarýda yana-yatýk içeri olarak son iki kýtasýný sizlere sunduðum ilk ÝSTANBUL SENÝ (1) þiiridir. Bayram mubarek olduðundan kimseyi kýrmak istemedim, Ýstanbul’dan gayri…
Sosyal Medyada Paylaşın: