YAPAYALNIZ…
Yalnýz…
Yapayalnýz kaldýn mý hiç..
Aylar, yýllar boyunca,
Gecenin karanlýðýnda tek baþýna,
Sevdanýn hançeri saplanýp,
Gecenin matemi düþtümü yüreðine,
Baþýný yastýða koyduðunda,
Bir o yana, bir bu yana dönüp durdun mu,
Odanýn karanlýk tavanýna,
Bir ok gibi, saplandýmý gözlerin,
Her gece, her gece, sabahlara kadar,
Alev alev yanarken yüreðin,
Boðazýnda düðümlendimi hýçkýrýklarýn.
Sel olup aktýmý göz pýnarlarýn.
Gecenin karanlýðýna, sessiz çýðlýðýný.
Sevdaný, kederini, yüreðine gizledin mi hiç,
Ah.. be sevdam.. Öyle yalnýzým ki,
Sensizlikte seninle yaþamaktan,
Öyle yoruldum, öyle yoruldum ki.
Ýþte ben, iþte ben her gece,
Sessiz sessiz... yavaþ yavaþ ölüyorum…
Ölüyorum be sevdam..
Ölüyorum.. ölüyorum..
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.