BOŞ BİR ÇUVAL

her þey ruhta baþlýyordu ki,
ben ruhumu ilikleyip çýkmýþtým,
nereye ?
ya da kime ?

cevapsýz sorular kapýyý çalýyor,
oysa ortada ne bir kapý,
ne bir tokmak,
yoktu hangi cam sýrçanýn kapýsý vardý ki,

böyle aklýmýn duvarlarýnda,
çarpýp çarpýp,
boþ bir çuval gibi yýðýlýyordum,
sonra olmayan ayaklarýmýn üzerinde kalkmaya çalýþýyorum,

buna da hayat diyorlar,
sesler sessiz bir uykuyu sallýyor,
sonra iç savaþýn maðlubumuydum,
yoksa imkansýz ama kazananý mý,

ayýrdýn ayýrdýna,
farkýn farkýna,
varamadan kaosa uyandým,
hastalýðýn soðuk yüzüne avuç avuç su çarptým,

sonra ayaklar mý yürüdü,
kanatlar mý çýrpýldý,
bilmiyorum,
arýndým arýndým kafamýn içini boþ bir çuval gibi astým…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:

Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İÇİME ÇEKMEK İSTERDİM BİR KIRMIZI BALON SOnsuz Yol UÇUN KUŞLAR UÇUN SARI PAPATYA O TREN KALKTI KARA GÜL HÜZÜN EYLÜL EYLÜL AKAR 3 Aralık Dünya Engelliler Günüymüş bize her gün... GÜN AYSIN