Kalem hüzne yapýþýr Gözlerim, Mürekkep telaþýnda yaþlar akýtýr Seni yazarým geceye Boþ odam aydýnlanýr.
Ay, Doðuþunu kutlar gibi Þavkýný taþýrken içeri. Hüznüm odama yayýlýr.
Bir yitik dörtlüðü bulurum can evimde Kalem, Sanki musalla taþýnda kývranýr Ölürüm dizeleri, Sensizliðe yazarken.
Odam, Þiirlerin dile ferman olduðu hücre Tutukluluklarým artar Seni i mgeleyince...
Vedasýz gidiþler gibidir þiir Ne zaman nokta koysam bir þiire, Ardýndan söyleyemediðim sözler dökülür kalemimden
Ve ben, Yüreðimde taþýdýðým sensizlik pýhtýlarýný Sigaramda nikotinle sararým Bir irin sarar odamý Resmi binlerce resimden farklý Sosyal Medyada Paylaşın:
muratkartal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.