-//
ne dumaný üstünde ne de közlenen ateþ
ýsýtmaz yüreðimi kýþa sürgün olmuþum
ne yazýn alýn teri ne temmuzdaki güneþ
buzullar ülkesinde karanlýk gün olmuþum
farketmez baharda dal farketmez gül yapraðý
ruhumun her zerresi sanki ölü topraðý
kalbimin kýyýsýnda saman altý bir deprem
notasýný unutmuþ neþemin þen þarkýsý
ne maharet isterim nede kusursuz yeprem
gurbet üstüne gurbet dinmez vuslat aðrýsý
fikrimin söküðünü diker simden çuvaldýz
rüyamýn iplerini süslüyor yaldýz yaldýz
kývrýldýðým hazanýn sunaðýdýr bak simam
sözümün köle hali yak bütün þiirleri
sebepsiz söylemlerle olurdum aþkla tamam
ruhumun oyuðundan sökerdim kibirleri
tebessümsüz sözcükler içerek yanýyorum
tüm gölgeler içinde gölgeni tanýyorum
anla ki mücrim benim suçumun gölgesinde
çarmýha gerilirken beynimin damarýnda
kasýlmýþ gün saatim kederin ibresinde
gözlerimi gizledim aþkýn külsüz nârýnda
tuzdan, buzdan arýnmýþ içimin söz denizi
sonu siyah yol aðzý s’onsuzluðun dehlizi
-n u r e t t i n ÖNDER