-/
“aþk; çoðalmaktýr.!”
öyle demiþti bir þair.
aþk; aklýn kodlarýnda bölünüp hücrelere ayrýlmaktýr.
aþk; sol yakasýnda yüreðin ilâhi bir Kudrete sarýlmaktýr.
“aþýklar Ölmez! “ demiþler ya,
aþk yaþarken birazda ölmektir..
-//
döküldükçe içim þarkýlara, düþüncenin bulanýk sularýnda s o r u l a n ý y o r u m ..
saatlerin kurgulanmýþ sýzý harbinde, hüzünden ýslandýkça ýslanýyorum.
aðýr bir duman çöküyor gözlerime,
gök yasýnýn matem ikliminde
karalar b ‘ a ð l ý y o r u m..
toprak gri d’üþüyor aðaç köklerine,
ben lâl bir âyinde Mevlevi dönüþlerde döndükçe dönüyor,
yandýkça yeniden v a r o l u y o r u m...
-///
ah’val;
derin döþemesinde gün aðrýsýnýn.
sýyrýlýp güneþin sýcak gülümsemesinden;
üç vakit tekbir,
üç ihlas okuyup,
aþkýn Yorgun yüzlü maskesinde ü þ ü y o r u m..
gitgide çürüyor aynalarda yüzüm,
ruhumu saðýyorum, kurak-buzul lavlarýn aðýr gövdesinden.
-/V
e y v a h.!
—-eyvahki sevgili.!
içimin kör yarasý, isimsiz düþler cinneti.
serseri bir harp nârasý sýkýlmýþ öfkemin derin hâresi.
saatlerin kavuðunda restleþir
akreple yelkovan
çöktükçe çöküyor omuzum,
yorgunlukla dertleþir uykunun siyah gölgesi..
senli rüyalar aðýrlýyorum öksüz hanemde,
gerçeðin çelikten kýlýcý kesiyor tan vaktini..
—söyle ey yâr
yüreðin hiç sevdamsýz üþümedi mi—
( yosun kokusu.. mai deniz.. )
-n u r e t t i n ÖNDER