Tüm ýþýðý ve nefesi çekilmiþ; Bin ölü uðurlamýþ gibi, Soluk bir evin içinde, Ýçindeki en kuytu odada, Ýçindeki en soðuk yatakta, Ýçindeki en buruk ben! Sessizliðe, uzaklara içerlerken, Gönlümde bir fukaralýk furyasý, Yalnýzlýðýmýn manâsý, sevdalara yoksunluðum, Bir þehrin göbeðinde, Ta tepelerden: Yukarýdan bakan gözlerle ve omuz darbeleriyle, Sürekli dönen tilkilerin sofrasýna düþen ben! Çýldýrmanýn, delirmenin eþiðini, safhasýný bilmeden, Bir ruhi cehalete kurban giden, Yýkýk bir evin içinde, Ýçindeki kapýsýz, penceresiz karanlýðýn, Ýçindeki çaresiz, terkedilmiþ, hikâyeleri yosun tutmuþ duvarlarýn, Ýçindeki dokunulmaktan umudu kesmiþ eþyalar gibi, Eski hýçkýrýklarýn yankýsýnda ben! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.