OLDU DA OLDU/ KALENDER’E MEKTUP

OLDU DA OLDU/
KALENDER’E 31. MEKTUP

Onlar yeþil yaprak, biz kuru dal’ýz,
Ektiðimiz dallar, sökülür oldu.
Onlar bakir toprak, biz ise mal’ýz,
Yük aðýr belimiz bükülür oldu.

Havanda su döðer nice kiþiler,
Tutmayacak dala aþý aþýlar,
Bir marifetmiþ gibi zibil eþeler,
Pislikler ortaya dökülür oldu.

Bir-iki tutam ot, bir karýþ toprak,
Ak’a kara deriz, kara’ya da ak,
Yapýlan kavganýn sebebine bak,
Pire için yorgan yakýlýr oldu.

Hayal mi, serap mý, nedir görülen?
Hep çýkmaz sokaktýr varýp girilen,
Kalender; neden hep benim kýrýlan?
Mazluma her yerde çökülür oldu.

Ýki yüzlülükle menzil varýlmaz,
Cývýk çamur ile duvar örülmez,
Borç para alarak sefa sürülmez,
Ocaklýða incir dikilir oldu.

Yitik Ozan’ým ben, içimde yara,
Umutla bakamam ki ufuklara,
Gözünü aç gayri, sebebi ara,
Adaplar/Erkanlar yýkýlýr oldu.


Sosyal Medyada Paylaşın: