Sadece Bir Hiç

Yýllar oldu gurbette kanat çýrpar yüreðim,
Çok uzun bir zamandýr terk ettim garip yurdu.
Özlemini duydukça sýzlar burun direðim,
Gözüm, gönlüm o yerden yazýk ki uzak durdu.

Bazen, ýssýzlýðýmý his eder iç çekerdim.
Bazen, kara geceme türlü umut ekerdim.
Bazen, yalnýzlýðýma aðlar boyun bükerdim,
Bazen, derdim bu hayat artýk beni çok yordu.

Yýllarca böyle gezdim, dolandým onca yolu,
Gurbet çoktan sarmýþtý ön, arka, sað ve solu,
Bende mesken tutmuþtum Silivri Ýstanbul’u,
Bulunduðum mesleðim benim için onurdu.

Bir sabah uyanmýþtým saat yedi olmuþtu,
Nedensiz bir hüzünle yürekciðim dolmuþtu,
Bütün alemin derdi sanki beni bulmuþtu,
Benliðim sebepsizce o sabah boyun burdu.

Binmiþtim arabaya, ruhum sanki yetimdi,
Telefonum çalmýþtý, hayýrdýr bu da kimdi?
Aldým, baktým, gördüm ki kardeþim Ýbrahim’di,
Dedi: Abi durma gel! Tanju kendini vurdu.

O an damarlarýmdan sanki çekildi kaným,
Kalp atýþlarým artý, sýzlamýþtý sol yaným,
Dilim tutuldu resmen tutuþtum közde caným,
Kýzgýn yaðlar içinde, bu ses beni kavurdu.

Mahmur olan gözüme yaþlar doldu dedim, ah!
Güneþ yeni doðmuþtu, geri battý o sabah,
Þaþýrýp kalmýþtým, ne yaparým ben eyvah!
Beynim bu zor soruyu, o zaman bana sordu.

Ýçten feryat ettim de duyan olmadý zarým,
Sonra ‘ölmüþ dediler’ ýslandý yanaklarým,
Yola düþtüm giderken; gitmedi ayaklarým,
Hayat beni bu defa taþtan taþa savurdu.

Þenkaya’ya gidince bitkin gördüm herkesi,
Kulaðýmda çýnladý Tanju’nun o an sesi,
Dediler: ‘Yarýn öðlen kalkacak cenazesi!’,
Bu söz benim içimde, sönmeyecek bir kor’du.

Ertesi gün erkenden mezarýný kazdýlar,
Bir tahta parçasýna ismini de yazdýlar,
Benim bütün neþemi iþte böyle bozdular,
Tanju’nun mezarýný dayým eliyle kurdu.

Aklým fikrim almadý, þahit oldum bugüne,
Zihnim takýlý kaldý, birlikte geçen düne,
Dediler ki Boztepe, gel toprak at üstüne,
Toprak atýlýr mý hiç? Atamadým...Çok zordu!

Sosyal Medyada Paylaşın: