Hüzn-ü Sevda
Beni bir baþýma býrakan yarým,
Sen gittikten beri tatsýz, tuzsuzum.
Bir bülbül misali artmakta zarým,
Bu figan elinden pek huzursuzum.
Sevda dedin güldün, niçin kandýrdýn,
Sahte gülüþlere hep inandýrdýn,
Kor ateþe attýn, yaktýn, yandýrdýn,
Þu harap dünyada bil ki mutsuzum.
Ruhuma eziyet eder hasretin,
Pençeler kalbimi dider hasretin,
Akþam gelir, sabah gider hasretin,
Gözlerim sýzlýyor çok uykusuzum.
Bu rezil sevdanýn yokmuþ vuslatý
Taþýdýðýn o kalp taþlardan katý,
Zehir ettin bana sen bu hayatý,
Gurbet ellerinde þimdi yurtsuzum.
Kapattýn yolumu gelen her yönden,
Vazgeçtim sevdandan, vazgeçtim senden,
Var git þimdi, durma; uzaklaþ benden!
Sana gitme dersem, ben namussuzum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.