Bundan yýllar önceydi, tahmini on yýl oldu,
Bir kýza tutulmuþtum, saf ve masum biriydi.
Görür görmez içime sevgisi hemen doldu,
Kanatsýz bir melekti, ayaklý bir periydi.
Gözleri üzüm gibi, sanki al yanaklýydý,
Ýnsanlarýn yüzüne, tatlý tatlý bakardý.
Pekte narin bir kýzdý ve ince dudaklýydý,
Ýnsanlar konuþurken, aðzýnda bal akardý.
Simsiyah saçlarýný omzuna dökerdi,
Ar, edep, iffetiyle bir hayat yaþýyordu.
Nerde bir garip görse, ona boyun bükerdi,
Kalp diye sol göðsünde, bir cevher taþýyordu.
Gül yüzünü gördükçe, kalbim küt küt çarpardý,
Sevgi denen o þeyi içimde hissederdim.
Bazen rezil gönlümde bir fýrtýna kopardý,
Bir boþluða dalardým, uzaklara giderdim.
Sýcacýk bir yaz günü, bir çay bahçesindeydi,
Onun ile ilk defa, o zaman görüþmüþtüm.
Bütün düþünceleri kendi gibi inceydi,
Belki onu ilk defa, böyle yakýn görmüþtüm.
Biraz sohbet ederek, laftan lafa dolaþtýk,
Onun da omuzuna yaþamak aðýr yükmüþ.
Çok fazla sürmemiþti, hemen konuyu açtýk,
Ben daha çocukmuþum, onun yaþý büyükmüþ.
O zaman dedi bana: “seninle dost olalým!
Bak benim yaþým büyük, bizden sevgili olmaz.
Býrak burada kalsýn, biz hep böyle kalalým,
Dünya gelip geçici, inan bize de kalmaz!”
Aradan yýllar geçti… O da evlendi gitti,
Aradýðý huzuru bulmuþ diye sevindim.
Beni de hiç sormayýn! Güzel günlerim bitti,
Yýllarca hep çalýþtým, boþ boþuna didindim.
Yýllar sonra dostumdan haber geldi ulaþtý,
Onun güzel kalbini, bu hayat fazla yormuþ,
Dediler ki gözleri, çok defa dolup taþtý,
Bazen bazý geceler, sessizce aðlýyormuþ.
Açýlmýþ yüreðinde kapanmayan çok yara,
Hayat narin gönlünü, biraz fazla yýpratmýþ.
Kimsecikler bilmiyor, düþmüþ feryad-u zara,
Sevgi denen o masal, onu derde fýrlatmýþ.
Anlayaný hiç yokmuþ, sanki yokmuþ kimsesi,
Hiç kalmamýþ aðzýnda, þifa için biraz tat.
Ýncinmiþ narin kalbi, kýrýlmýþ her hevesi.
Simsiyah saçlarýna, ak düþürmüþ bu hayat,
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.