HİCAB

Öyle mahcûbum ki ey yâr! Yaklaþamam yanýna,
Sen affeylesende beni, ben affedemiyorum...
Seni görmeden aldýðým, her nefes ziyan bana,
Gönlümü sana býraktým, koyup gidemiyorum...

Suçum aðýr gökkubbeden, vicdaným ezilmekte,
Her zerreme zehir gibi, bir acý süzülmekte,
Gözlerin görmesin diye, varlýðým büzülmekte,
Ufalýyor, ufalýyor, lâkin yitemiyorum...

Bir ok almýþ, ellerimle göðsüme saplamýþým,
Devasý yok, etrafýna nedâmet kaplamýþým,
Âþk’ýn ile hasretini, sabýrla toplamýþým;
Bu acýlar sürüsünü gayrý güdemiyorum...

Diken oldum gözüne de, düþtüm gülün yâdýna;
Muhatab oldum, "gözüme görünme hitâbýna"
Bir tesellisi bulunmaz, peçe yok hicâbýma,
Tövbe etsemde geçmiþe, nikâb örtemiyorum...

Ben, güle kara sevdalý, zavallý bir bülbülüm,
Gönlünü incitmiþ olmak, kendi özüme zûlüm...
Ey Sevgili! Hasretinden daha evlâdýr ölüm,
Senden uzak yaþamaya devâm edemiyorum...
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Gönül dedi;"Vahþinin mahcûbiyetini yaz"
Na’mahreme göz süzen bizlere ne demeli.
Âmel defterimizde siyaha yenik beyaz,
Ortalýklarda gezen, bozlara ne demeli...

Sünneti yaþamýyor, farzý edâ etmiyor,
Aman, bana ne! Deyip, Hak davasý gütmüyor,
Yüreðinde yükselen dumaný farketmiyor,
Diriye mezar kazan yozlara ne demeli...

Kibirdir insanlýðý arþtan, arza düþüren,
Þeytana yoldaþ olur, benliðini þiþiren,
Aklýný yolda koyup, doðru yolu þaþýran;
Engin denizde yüzen kazlara ne demeli...

Nuriye Akyol 5/5/2023

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: