SEN…. ve… BEN…
Sen ve Ben..
Koymuþtuk romanýmýzýn adýný,
Birlikte baþlamýþtýk yazmaya,
Sen anlatýrdýn, ben yazardým.
Her sayfasýna, bir gül koyardýk. Tamamlayamadýk romanýmýzý, Yarým kaldý, her þey gibi yarým, Hayallerimiz, umutlarýmýz, sevdamýz gibi,
Uzun yýllar geçti biliyorum,
Yeniden okumak istedim romanýmýzý,
Her sayfasýný, her satýrýný, tek tek,
Dünden kalan her ne varsa senden.
Uzun uzun kokladým, sen kokan sayfalarý,
Daha ilk sayfasýnda sel oldu,
Yaðmurlar yaðdý gözlerime,
Býrakmadým.. býrakamadým seni,
Gözlerinden baþladým okumaya.
Sakladýn sanki gözlerini, kirpiklerinin ardýna,
Adeta, okuma dercesine tek bir satýrýný.
Olmadý.. okuyamadým seni.
Duygularýmý serpiþtirdim tek tek,
Okunmamýþ sayfalarýn arasýna,
Kimisine hüzün, kimisine hasret,
Kimisine gözyaþý,
Her bir sayfasýna sevdamý gizledim.
Tozlu raflara kaldýrdým romanýmýzý,
Dünümü, bugünümü yarýnýmý, tüm hayallerimi…
Sonra.. Ýþte sonra..
Söndürdüm yanan tüm ýþýklarý,
Penceremin camýndan süzülen,
Yaðmur damlalarýný izledim,
Tek tek süzülüpte gittiler karanlýða,
Týpký sen gibi sevdiðim..
Sen gibi… sen gibi sevdiðim…
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.