VEBÂL

Nefis kul hakkýný sarmýþ sýrtýna
Gönül zindanýnda voltalýyoruz
Ömür binmiþ gider, zaman atýna
Kaçtý elimizden tutamýyoruz.

Ýftira edene þahit istemez
Doðru mu, yanlýþ mý? acaba demez
Gýybet eder ammâ kul hakký yemez
Çiðnediðimizi yutamýyoruz...

Dilimizde saçma sapan türküler
Aklýmýzda döner durur tilkiler
Beynimize hasar verir belkiler
Haset kapýsýný örtemiyoruz

Nefsimize ne hoþ gelir övünmek
Ýçi ayrý, dýþý ayrý görünmek.
Zor gelir hakkýný, haklýya vermek
Haramý geriye itemiyoruz.

Ak diyor karayý kabullenerek
Yalan, piyasaya sürülen gerçek
Dayýmýzýn arkasýnda gözü pek
Düþmana yüz yüze çatamýyoruz.

Þeytanýn mü’mine çok davetleri
Gittikçe sýklaþtý ziyaretleri
Tükenmiyor nefs’in þikayetleri
Eðriyi doðruyu tartamýyoruz.

Mahremiyet üryan, halkýn içinde
Ýliþkiler gayrý meþru biçimde
Insanlýk sallanýr ipin ucunda
Kucaklayýp omuz atamýyoruz.

Hasta bekler, saðlar alýr sýrayý
Saramam der, tabip gelir yarayý
Yüklüyoruz karþý cebe darayý
Malý helâl yoldan satamýyoruz.

Suyun rengi var mý, yok mu, bize ne
Ödül mü verirler bunu çözene?
Ayak uydurarak çaðdaþ düzene
Kendi kökümüzü baltalýyoruz.

Akýlda, fikirde çok hurda hile
Dünyalýk sevdalar düþmüþ gönüle
Ameller gelince sorguda dile
Kabrimizde rahat yatamýyoruz.

Yinede kýyamam, benim özümsün
Âmâ bile olsan iki gözümsün.
Ýçten içe yanan ateþim sönsün
Duman içimizde tütemiyoruz..

Ah Hicranî çoktur kulun vebali
Kötülerin belli, sonu ahvali?
Bile bile nâr’a düþer ahali
Gün gün eksiliyor, artamýyoruz.

Nûriye Akyol/ 1/13/2021

Görsel alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın: