Þehir sandýðým yer, esir olduðum muallak, Kalbimin ta içine tesir eden kuytuluðun çýðýrtkanlýðý, Geçmiþim tepetaklak, yarýnlarým allak bullak, Zamanýn kirli kucaðýnda kýskývraðým. "Daha çok taþýr" dediðim dizlerim; Kapaklanýyor artýk küçücük taþta bile, Kaburgalarýmda atmasýný beklediðin kor bir gülle, Ölümle haþýr neþir sözcüklerim, Böyle çürük bir kabukta, Aþk bir tokat, sille, bir hile, Hareketsizlikte ya da her yeni adýmda baþkalaþýr çilem, Boþluðumdaki yankýlarla öpüþür boynumdaki zincirler, Ve ben, karanlýðýmdaki gölgelerde grileþirim git gide, Adileþirim, canileþirim kendime, Ýyileþirim bir hücrenin kýyýsýnda, sonunda, Kafeste, kutuda, Tabutta. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.