SENDEN GELDİM SANADIR İSTİKAMETİM...

Telli turnam…
Ah, paçoz ruhum haþmetli sevdam
Yüzüme yaðan nura müteþekkirim
Ýçimde yanan ateþe de yüce Rabbim
Senden geldim sanadýr istikametim
Topraktan yaratýlmýþlýðýn da ötesinde
Kimine göre üzerimdeki ölü topraðýný sevgiyle
Örtmenin de ertesinde ve iþte
Kumdan kalelerim
Ne de olsa sadece bir kum tanesine tekabül eden
Varlýðým hiçliðin sarmalýnda
Yandýðým kadar da ruhumun yaðmalandýðý
Kimine göre ikircikli bir dünya pazarýnda

Renkler.
Uzamýnda göðün esefle beni bekler
Karanlýðý da hicvedebilirim hani:
Hani, sýðýndýðým gece öncemde
Hani sýðýnaðým sevgi varlýðýmýn her zerresinde
Ve iþte o münferit hece her þeyin özeti:
Aþk, aþikâr…
Aþka âþýk bir su perisi
Aþka âþýk ilham perim
Benimse meleklere öykündüðüm kadar tarafýnca da korunduðum
Hali hazýrda savmadým sýramý savamadým
Bir sav ise ölüm
Kendime tam kýyacakken de kýyamadým

Kýyýldým ama dilim dilim
Bir kýyým iken rüþtünü ispatladýðým sevgim
Ve iþte haþmetli sevgimle kýyama durduðum ansýzýn
Sýzýmdan sýzan hüzünle
Rabbime bir an evvel kavuþma telaþým

Hünkârým…
Hükümranlýðýnda Ýlahi Varlýðýn…
Ýdamesi aþkýn
Ýkamesi hüznün
Ýbraz ettiðim kadar devrik ömrüm
Devrik cümlelerim
Devþirmenler gibi sektiðim
Tarihin ve þehrin tozlu yollarý
Tozunu attýðým da oldu hayatýn
Toza dumana karýþtýðým da
Ve üstüme sýçrayan çamur
Lakin ben Güneþtim
Balçýkla sývanamayacaðým kadar da gerçek
En çok da müptelasý ve müdavimi aþkýn
Mademki de þiarým…

Sahi, ben þiir miyim yoksa bir hikâye mi?
Sarmalýnda hiçliðinde þair yüreðim
Þimal yýldýzýyým belki de mademki künyemde yazan diðer ismimle
Müsemma
Bir de çiçek kimliðimle
Ve dikenli bedenim
Dilemmasý sevginin
Gülüm/semeye þerh düþtüðüm bir minval kýblemde
Saklý
Sandýðýmda biriktirdiðim
Sandukamda kefen bezim

Perçemiyim de aþkýn
Belki de peþrevi
Ah, ben aslýnda Piþekâr’ým
Piþman olsam bile sonradan
Sevmeye sevdalý bir kuþ misali
Öykündüðüm mutluluðun ihmali
Ýkaz edemediðim kadar da içimdeki çocuðu ve meali
Aþký kuþandýðým kadar
Aþka âþýk bir özlemle ve de
Rengi pembe…

Bazen isyanýn son raddesinde
Ve iþte sýðýndýðým bir Dað
Aþkýn yamaçlarýnda insan sevgimden çýktýðým yolda
Ve ben defalarca âþýk olsam da
En üste geçtim o üst geçide
Rabbin Dergâhýnda
Bir fasýl bir hâsýla
Havsalamdan taþan sonsuzluðun tutulan nutkunda
Ben en çok annemi sevdim en çok ama
Allah’tan sonra
Ve varacaðým kadar
Vardým da hidayete
Lakin daha çok yanmalýyým
Daha da piþmeli içimdeki hamur
Mademki minvalim Ýlahi Aþk
Yordadýðým kadar ömrü
Yorgun olsam bile saklýyým kýblemde…

Ve Rabbin Makamý
Beni aralýksýz çaðýran
Ç/aðladýðým kadar da hazýrým ölmeye
Mademki emir büyük yerden
Yine de vakit var mademki o meçhul mecburi sona
Ve iþte sonlanmayan bir aþkla…
Þah damarýmdan yakýn olana duyduðum aþk ve þevk
Renklerden en müzmini
Ve beyaz bana yakýþan o hüzünlü yelek
Kalbimin de tek seveni tek çaðýraný
Yaðan rahmete þükürler olsun da günüme
Meylettiðim öylesi bir minval ki…



Sosyal Medyada Paylaşın: