ÜLKE GÜNDEMİNE DÜŞEN NOTLAR
ZORLUK
Ekmeðin memleketi olmaz;
Acýnýn,açlýðýn da...
Kuþlarýn keyfi sýnýr tanýmaz,
Havalandýðýnda!
Bilinmez bir ýrmaðýn,
Akarkenki yalnýzlýðý.
Hangi bayraðý dalgalandýrdýðý,
Rüzgârdan sorulmaz!
Her yerde aynýdýr gök,
Ay ýþýðýndan yakamoz...
Papatyanýn karýncayla ülfeti,
Daðlarýn ýssýzlýðý deðiþmez!
Elma,aðacýnda olur,
Ýpekböceði kozasýnda...
Balýk kendi suyunu bilir,
Fesleðen topraðýnda!..
Sen hiç gördün mü,
Yýkýlan duvarýna aðlayan bahçe?
Anlar mý tutsaklýk ne,
Bileðe geçirilen kelepçe?
Ýnsan olmanýn zorluðu,
Bundandýr biraz!
GÖRDÜN MÜ?
Birbirimize düþürmek içindi bunlar;
Kopan çýð,yýkan depremden önce!
Aramýza akan kan,mezhep koydular;
Farkýnda mýsýn?
Yoksullukken asýl derdimiz,
Senin de...benim de...
Kin sürüp yüreklerimize,
Bizi cahilliðimizle vurdular!
Söyle ne iþi vardý yiðidinin daðlarda?
Ardýnca benimkinin,sordun mu?
Birine kaleþ mermisi,
Birine uzaktan kumandalý bomba!
Ýkisi de yok þimdi,gördün mü?
BAYRAMSIZ BAYRAM
bayram harçlýðý gibiydi gözleri Bayram’ýn
lunaparklar kurulurdu gözlerinin ýþýðýna
minik avuçlarýnda atlýkarýncalar dönerdi
çarpýþan arabalar olurdu,onlara binerdi düþlerinde
eðilir,olmayan yeni pabuçlarýnýn tozunu silerdi
çocuktu,çikolatalý pastalar görürdü camekanda
cam þekerler yýðýlýrdý tepeleme, içi giderdi
babasý;git derdi, al boya sandýðýný git, bayramda
bahþiþi bol olur,beylerin ayakkabýsýný boya
basardý içinin karasýný süngere acý acý sürerdi
boy boy altý çocuðun sonuncusuydu Bayram
peyniri zeytini katýk etmeyi öðrendi sofrada
yoksulluðun ne bela þey olduðunu öðrendi
bir de düþlerini ertelemeyi uzak uzak zamanlara
her bayram adýndaki tezada þaþýp gülerdi
SONSÖZ:
Bayramdan bayrama bile adýyla mütenasip
Bir gün görmüyorsa nice bayramsýz bayram
Suçsa bu,razýyým,kessin cezamý muhasip
Ben böyle bayramlarý bayram saymam
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.