Her gece karanlýða gözlerimi dikip Ayaklarýmýn dibine düþen hüzünlerim ile, Senin aydýnlýðýný karanlýðýmda aradým. Bu kentin sokaklarýnda her köþeyi, Her aðacýn çizgilerini ezberledim. Her düþen yapraðý takvim bilip gün saydým. Her kaldýrým taþýnda soluk alýp, Seni aradým sokak lambalarý eþliðinde. Ama sen yoktun.
Kentin aþýlmaz duvarlarý yýkýldý üzerime. Acýsýný hissettim yorgan altýnda aðlayanlarýn. Yüreðimin ta derinlerin deki aðzý bantlý yetimin, Tutup kollarýndan çekip çýkaracak, Þefkatli ellerini aradým hep geceler boyu. Ve sen yine yoktun.
Bir þarký dilden düþmeyen gibi, Ezberledim nabzýmda atan adýmlarýný. Baðýra baðýra söyledim her bir yýldýza, Karanlýða haykýrdým sana ulaþan adresi. Duyarsýn belki yol gösterirsin diye bekledim. Ama sen hiç yoktun.
Kuruyan çölümde yaðmuru bekledim. Saçlarýna deðen yaðmurlar, Belki üstüme yaðar irkilirim dedim. Rüzgarý olmayan þehrimde bulutlarý gözledim. Belki kokunu taþýr içime çekerim dedim. Senin olduðun þehre uðramýþtýr diye, Umutla bekledim postacý güvercinlerini. Saatler günlere hatta aylar asýrlara denkti. Kapýmý herkes çaldý herkes geldi de, Bu dünyada herkes vardý da neden, Bir tek sen yoktun...
Ve biliyor musun kýyýlarýnda tükettim, Sana aþýk tüm benliðimi. Sen yine yoktun. Birgün mavi kýyýya seni vurur diye, Belki sen bundan utanýrsýn diye, Ben yine seni bekliyor olacaðým...
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.