HAYAT MEKTEBİ
HAYAT MEKTEBÝ
Þu hayat mektebinde elli sene ders gördüm
Kaç mevsim geldi geçti bir milim uzamadým
Zaman denen dehlizde çerme çeþit kurs gördüm
Huzur basamaðýný üst üste dizemedim
Sýnavým çok çetindi bilgim kâfi gelmedi
Hýzlý deðiþen asra algým kâfi gelmedi
Ana oldum dað gibi gölgem kâfi gelmedi
Kem talihi gömmeye bir çukur kazamadým
Kök saldý içerime dert tohumu gürleþip
Ruhumdaki kývýlcým günden güne korlaþýp
Hayat denen imtihan her gün biraz zorlaþýp
Doðruyu bilsem bile gerçeði yazamadým
Kirlenmiþ nefs ummaný dalgalanýp dururken
Ölen insanlýðýmýz kýyýlara vururken
Zulüm rüzgarý esip mazlumu savururken
Adalet kýlýncýyla üstünü çizemedim
Sevgi ýrmaðý olup þýrýl þýrýl aktým da
Sevda çýngýsý ile yüreðimi yaktým da
Anka kuþuna binip Kaf Daðýna çýktým da
Yârin gönül daðýndan içeri sýzamadým
Kekliklerle söyleþip turnalarla yol aldým
Çalýkuþlarý ile bazen sohbete daldým
Süleyman’ýn diliyle kumrulara yalvardým
Çok canlýyý çözdüm de insaný çözemedim
Aný yaþamadým hiç erteledim yarýna
Þahit oldum bülbülün güle âh-u zârýna
Gömdüm arzularýmý kalbimin mezarýna
Asi nefsin baþýný bir türlü ezemedim
Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.