Sen Güneþ’in;(*) "Hep yanmakla olurmu? Bir kerede söneyim!" Dediðini hiç duydun mu?
Duydunmu sen Dünya’nýn; "Dikerim bu ekseni, döne-döne yoruldum!" Diyerek çekip gittiðini?
Bir gün Ay’ýn; "Baðýmsýzlýðý seçtim, beni rahat býrakýn!" Dediðinde, sen ne diyeceksin?
Ne Güneþ söner, ne Ay baðýmsýzlýðý seçer nede Dünya ekseninde dönmekten vazgeçer!
Ama ben bir KAYA’ya; "Nerede senin diploman?" Diye de soramam, yoktur çünki diplomasý, cansýz taþ-toprak fýkarasý.
"Senin bu günki zenginliðin evlilik yüzüðünün deðeri kadarmý?" Diye TAÞ’a da sormam, utanýrým! Çünki o düþünmez çýkarnýý, çok dürüsttür sanýrým.
Yüceliðine saygým olduðundan DOÐA’ya da; "Niçin tasarruf etmiyorsun itibarýndan?" diye de sormam, asla!
Ama ben bir ÝNSAN‘ýn; "Düþünmedikçe varým,(**) sonumu hayýr eyle Tanrý’m!" Dediðini duyanlardaným.
(*) 08.11.2019 tarihinde yazdýðým KARA ZURNA (51) þiirim AKIÞ felsefesine uygun düþtüðünden burada aynen tekrarlanmýþtýr. (**) Rene Descartes (1596-1650) ; Fransýz Matamatik, Felsefe ve Doða Bilimcisi. Onun; „Düþünüyorum, o halde varým!“ teorisi burada bilinçli olarak tersine çevrilmiþtir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.