Aklýnda mý? Seninle; Kadýköy’de görüþtük. Uzun yýllar boyunca, derdimizi bölüþtük. Kederlere aðlayýp, kahkahayla gülüþtük. Ne sen vazgeçtin benden, ne de ki ben vazgeçtim!
Ne oldu bilmiyorum; kýskançlýk kriziyle; Ne düþ, ne de gerçekle, sözde gördün biriyle! Sevgiyi sulandýrýp, aþka kattýn bin hile! Ne sen vazgeçtin benden, ne de ki ben vazgeçtim!
Yedik içtik birlikte, bana ettin hep dikte! Düþünüp taþýnarak, karar verdik birlikte! Kusur bulmayacaktýn, bana diktiðin börkte! Ne sen vazgeçtin benden, ne de ki ben vazgeçtim!
Nihayet biz ayrýlýp, her söyleme darýldýk. Mutluluktan vazgeçip, mutsuzluða sarýldýk! Ortada birþey yokken, sebepsizce kýrýldýk! Ne sen vazgeçtin benden, ne de ki ben vazgeçtim!
Geleceði ön görüp, ayrýlýðý bilerek. Ýyi þans dileyerek, nice ahlar alarak! Hiç farkýnda olmadan, son noktaya gelerek! Ne sen vazgeçtin benden, ne de ki ben vazgeçtim!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.