Ne mutlu ki biz o günleri doyasýya yaþadýk, hiçbir cüppeli- takkeli-sarýklý yaratýk yoktu aramýzda, sýkmalý-çarþaflý-peçeli kadýnlar sokaklarýmýzda.
Sövmedik-hor görmedik, aþþaðýlamadýk-öldürmedik ana ve bacýlarý, paylaþtýk hep birlikte sevgiyle güzeli, çirkini baþarý ve acýlarý
Ne ülkeyi kat karþýlýðý Dolar araplarý’na sattýk, nede “Oy deposu” diye Sýðnmacý’larý baþtacý yaptýk.
Eskiden hiç kimse oy alamazdý hile ve yalanla hak edilmeyen, hiçkimse-kimsenin rýzkýný çalmazdý; Adilik, sahtekarlýk ve hýrsýzlýk denilen.
Göðsümüzü gere-gere kanun önünde herkes eþit, cinsiyetler çeþit çeþit; “Hür ve Ýnsaným!” derdik o günlerde ve övünerek, dürüstlük vede çalýþkanlýðýmýza güvenerek; Küçüklerimizi korurduk, büyüklerimize saygýlý olurduk, yurdumuzu-insanlarýmýzý özümüzden çok severdik, armaðan ederdik varlýðýmýzý, “Ne mutlu Ýnsaným!” derdik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.