ESKİ MEKTUPLAR

ESKÝ MEKTUPLAR

Hani sayfalar dolusu mektup yazýlýrdý ya eskiden,
Sarý, pembe zarflara konulan
Hasret kokan sevda satýrlarý arasýnda,
Ýçinde kurutulmuþ gül yapraklarý olan.

Ey Yâr diye baþlanýrdý söze
Ya da ey sevgili....
Sonuna ’’m’" harfi koymaya varmazdý eller
Zira; buna müsade etmezdi o günkü edepler.

Önce biraz havadan sudan konuþulurdu
Hatta mahalledeki bakkal ve konu komþu
Kim evlenmiþ , kim ölmüþ yazýlýrdý tüm havadisler

Bir tek ’’ Seni Seviyorum ’’ demeye varmazdý diller
Sensiz buralarýn tadý yok denirdi
Çiçekler eskisi gibi kokmuyor artýk.
Güneþ gülümsemiyor yüzüme,
Bülbüller þen þakrak ötmüyor artýk.

Geçenler anneni gördüm sokakta.
Hasretten biraz sararýp solmuþtu.
Boya badana yapacaklarmýþ sizin eve
Belki yakýnlarda dönersin diye.

Her þey anlatýlýrdý da;
Özledim demeye utanýlýrdý.Bir damla gözyaþý düþünce satýrlara
Daðýlan mürekkeple birlikte,
Ýþte o bütün meseleyi anlatýrdý.

Dokunulmazlýðý vardý sevgilerin o zamanlar
Bir el çizilirdi mektubun son satýrýnda
O el koca bir umuttu
Sevdanýn hatýrýnda....

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K.MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: