Kelimelerden düþecek aldýðým soðuk nefesler, Bu çýrpýnýþýn sonu ne olacak, Yalnýzlýðýn kabuðu ne kadar sert ve kuru, Dakikalar birbirlerini alacak yamacýmdan, Ýsimsizliðimle kalacaðým içli dýþlý, Herkes ve her þey; Kaldýrým taþlarý gibiyim, Gecenin tenindeki huysuz saçlarý gibiydi sevgim, Hýrçýn ve bedbaht, Kýzgýn ve yorgun, Kendi ruhumun hücrelerinde suçluydum, cezalýydým, Prangalarý kanlý düþlerimde mahkumdum, vebalýydým.
Kelimelerim de atacak betim benzim gibi, Daha ne kadar büyüyecek nefretim ve kibrim aynalara, Kime mâl ededeðim çaresizliði aðlayarak, Bir böcek tatmýþ mýydý sevgisizliði benim gibi, Örmüþ müydü aðýný bir örümcek, umutsuzluðundan. Yalnýzlýðýmýn da kaburgalarýnda dumanlar tütüyor, Bir köpek gibi uluyorum karanlýðý, gýrtlaðýmý yýrtarak, Yitip giden tebessümlerde ne kadar da acizim, Yapmýþ mýydý yuvasýný kuþlar, ateþin çemberine, Bu kanayan satýrlar haricinde ne kadar da sessizim. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.