Yadigar (babamın ölümünden sonra)

Ne zaman duyabilecektim?
Nerede ve nasýl birlikte olabilecektik
Dün bir ayakkabý
Sordurdu bu sorularý bana

Senin naftalin kokan yataðýna
Ve ellerimin cansýz tenine
Deðdiði gün geldi aklýma
Ve ruhumun senin olan bahçesine
Benden bugün bir kýzýlcýk ektim
Her pürçeðinde yeniden dirilmekteyim

Lakin
Yaþamýn aralýksýz sýzan kaný arasýnda
Bir an kabuk baðlayan
Senin aciz bedenin olmadý mý?
Bildiðim her þey yok olurken
Yeni bir diriliþ bilgisi
Ruhuma akmadý mý?
Tabi, sen bu sorularý sorduðum þu vakit
Ne beni birlisin ne de kendini

Tuhaf ama acý olan
Gerçeði bile olmayan
Bir ayakkabýnýn içinde
Seni anlatan mýsralarýn var olmasý

Sen bir ayakkabýnýn içinde yaþarken
Ben koca bir dünyada
Bu asrýn sofrasýnýn küfür þükrü gibi
Âdem’e aðlýyorum
Ölüyorken her dem sesi
Ölüyor oðullarýndan birisi
Ve sen giderken
Ne seni yaþayabilecek bir varlýk var etrafýmda
Ne de beni hatýrlatacak bir ayakkabý var
Ayaðýmda

Tuhaf
Kendimin görünmeyen zihninde
Kaybolmuþum

Bu bir yazarýn reddi
Kâðýdýn isyaný
Bu bir þarký olmamalý
Bu sensin
Ellerimdeki uzanýþ
Dilimdeki söz
Sözümdeki gözsün
Ýþte bu sensin
Ben de yadigârýn

Tuhaf yazdýkça
Akla bürünecek olan anýlarýn
Hala sýrdan resimler çiziyor aklýma
Biliyorum buradasýn yanýmda
Haykýrdýðým her duada
Gözyaþýmýn içindeki ýþýkta
Ve güneþ giderken uzak diyarlara
Nerede ne zaman nasýl
Hangi ayakkabýlarýn içinde
Tekrar karþýlaþýrýz bilmem
Ama
Hoþ geldin baba!



Sosyal Medyada Paylaşın: