SON KALE

Acýmýz, neþemiz, mutluluðumuz
Ýlk adým, ilk sözcük, ilk soluðumuz
O dertsiz tasasýz çocukluðumuz
Doðduðumuz toprak, anamýz bizim
Kolluca köyüdür, sýlamýz bizim.

Yediðimiz ekmek, içtiðimiz su
Baðýmýz, bahçemiz, ana kokusu
Gözümde tütüyor, ekmek kurusu
Hasreti, özlemi yaramýz bizim
Kolluca köyüdür sýlamýz bizim.

Eþimiz, dostumuz, komþularýmýz
Aþkýmýz, sevdamýz, kaygýlarýmýz
Nakýþlara düþen duygularýmýz
Odumuz, külümüz, çýramýz bizim
Kolluca köyüdür sýlamýz bizim.

"Anne yetiþ"diyen haykýrýþlarým
Dokununca hemen dinen yaþlarým
Ýlk duam, ilk secdem, yakarýþlarým
Ocaðýmýz, ekmek selemiz bizim
Kolluca köyüdür sýlamýz bizim.

Çatýlardan yere uzanýr buzu
Dereler, tepeler kayak merkezi
Ömür sayfamdaki ilk ayak izi
Saygýdýr, sevgidir töremiz bizim
Ýrfan kalesidir yöremiz bizim.

Topraktan güç aldý bebelerimiz
Arifandý büyük dedelerimiz
Saraydý bizlere toprak evimiz
Þifamýz, derdimiz, çilemiz bizim
Kolluca köyüdür sýlamýz bizim.

Musallâdan çýktým yukarý doðru
Saplandý göðsüme derin bir aðrý
Büyüttü, besledi cefâkâr baðrý
Anamýz,atamýz,balamýz bizim
Kolluca köyüdür sýlamýz bizim.

Dede,nine, emmi, dayý göçmüþler
Ecel köprüsünden bir bir geçmiþler
Önümüzden gidip bir yol açmýþlar
Geçmiþe uzanan kolumuz bizim
Kolluca köyüdür sýlamýz bizim...

Kimler geldi geçti saymakla bitmez
Iþýklarý sönmüþ, bacalar tütmez
Hicranî’yi yine kolundan atmaz
Yurdumuz, yuvamýz, sýlamýz bizim
Kolluca köyü son kalemiz bizim.

Nûriye Akyol
16/1/2022

Musallâ: Köyün giriþinde musallâ taþýnýn bulunduðu yokuþ yukarý çýkýlan yol.


Sosyal Medyada Paylaşın: