KENDİNİ BİLMEZ

Diyorlar ki güleçsin, güller açmýþ yüzünde
Bilmiyorlar ey mirim, asýrlardýr gülmezim
Sanýyorlar giderim bir derviþin izinde
Oysa çýkýp çileden divana da gelmezim

Piþmedim ocaðýnda, dergah bana uzaktýr
Meylettiðim her gölge, bedenime tuzaktýr
Talihim benim gibi, ne karadýr ne aktýr
Yanýp aþkýn harýnda, bir nar bile olmazým

Þimþek þimþek çakarým, çaðýl çaðýl dökerim
Yeþermiþ nihalleri topraðýndan sökerim
Þaþýrýp menzilini doðru yoldan çýkarým
Uçup da daldan dala katarýný bulmazým

Ab içinde susuz ben, har içinde kar benim
Çýðlýðýna sýkýþmýþ, gaip ah-ý zar benim
Aklýmda divanelik, dilimde us var benim
Sorma beni kendime, ben kendini bilmezim


Sosyal Medyada Paylaşın: