Ölümü g/özleyen yüz binlerce ruh
Soðuktan donarken son duasýnda
Ceset kývamýnda tonlarca güruh
Resûle ümmetlik iddiasýnda!
Belli ki bozulmuþ, acayip bu dem
Bir dem ki; utanmak hayvana mahsus
Kýrdým zincirini ey kara kalem
Öfkemi zalimin suratýna kus!
Kus ki; onca zulme isyana dair
Gökkubbe altýnda bir feryâd olsun...
Kus ki; yetim, öksüz, yaþlý... vesair
Binlerce þehidin ruhu þâd olsun
Umudu yeniden ayaða kaldýr!
Beyhude olmasýn döktüðüm bu ter
Ucunu en aðýr sözlere daldýr
Ýnsana ahdini hatýrlat yeter.
Kader köz attýkça gönül yarama
Oduma kýyasla yanardað ne ki
Ruhumu kemiren çok þey var ama
Dört dize içinde özetle, de ki;
Kundakta günahsýz bebeðe kýymak
Düpedüz kahpelik; fazlasý hatta!
Siyonist itini adamdan saymak
Bozkurta hakaret sayýlýr. Nokta.
Mecit Aktürk