Ýyileþmek, düzelmek, toparlanmak, Peki ama ne için? Umarým; Dolunaylý simsiyah bir gecenin sýrtýnda sevinmiþsindir, Yýldýzlar seyretmiþtir benden daha uzun, Ruhun daðýlmýþtýr esintiyle etrafa, Parçalarýmý savurmuþsundur kendinden oldukça uzaða, Bilmiyorum ki ben mi kendimi hapsettim sen müebbetine, Çok deri sýyýrdým üstümden, Aslýnda senin muhayyilende bir gölge miydim? Yoksa umutsuzluk muydun benim zihnimde.
Ben karardýkça kelimelerim de karardý, Dokunduðum duvarlarý biliyorsun, gördün, Girdiðim sokaklarý ben seçmiyorum, Acý taþýmasý lazým sanki, Issýz hayatýmý benden daha iyi tanýyorsun, unutmadýysan þayet, Belki bir gün, boþ bakýþlarýma anlatýrsýn, dinlerim, Bu umutlu bir belki deðil, Bu uykuda bir sanrý, Seni ne kadar özlediðimi, sevdiðimi biliyor ya yer gök, tanrý, Ne yapayým ki yankýlar ve yansýmalarla dolu bir ömrü, Dünyada milyarlarca insan varmýþ! Matematiksel istatistiklerin sende kalsýn! Ne yapayým ben: Çalkalandýkça ayrana dönen bir gönlü. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.