Samir

sen ölmedin samir
iki kürek kemiðimin arasýna ismini kazýdým

ben seni bulduðum da

henüz yeni durmuþtu gönlüm akþama
bir gün baðdat da gün ortasýnda söndü bütün ýþýklar
karanlýklar üstüne dualar yazdým
bilmediðim dillerde þarkýlar haykýrdým akþamlara
devrilmiþ putlar gibiydim
sessiz sedasýz ölüyordu içim
üstelik hiçbir kavga vermiþliðim de yok du hayatla

zaferleriyle maðrur atlýlar gibiydi bagdat sokaklarý
kaybolmuþluðumun çýðlýklarý ne savaþ nidasýydý
nede vurulduktan sonra kalmýþtým ayaða
ah
samir
sen ölmedin baðdat vuruldu ben öldüm
oysa ýþýklar getirmiþtin
bin kanatlý atlarýn sýrtýnda
baþka bir inancýn yüceliðnden
en güzel gözleri sevdirmiþtin
samir sen demi düþen atlara benzedin
atlarý vurdular
daðlar gibi ovalar gibi koþum koþum destanlar olurdu belki
baþka iklimlerin baþka inançlarý serpilirdi
sýrtýmýn kanatlarý olurdun belki



muhammed ve samir
Sosyal Medyada Paylaşın: