Ey misafir ne diye, ev sahibiyim dersin! Bir yolcusun hayatta ve hep yürümektesin Ýlk olmadýðýn gibi, son devre de deðilsin Kulluk vazifesinde görev beklemektesin.
Emanetin yücedir, sen de çok deðerlisin Ama kim olduðunu inan bilmemektesin. Hak’kýn "kulum" dediði yüce bir rütbedesin Dikkat et! kulluðuna þeytan zarar vermesin...
Bu dünya bir gölgelik, dinlenir ve gidersin Menzilin kapýsýndan, tek baþýna girersin. Kabir, mizan ve iþte, en zorlu geçittesin Bir köprü var önünde, ya geçer, ya düþersin.
Rabb’im, sen tut kulunu bizi bize býrakma, Biz âciz kullarýný cehenneminde yakma.!😢
Nûriye Akyol
Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nûriye Hsbk Akyl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.