Kalp gözü kör, nefsi nankör olana
Salâ sesi ninni gelir, hoþ çýkar
Din masaldýr(!) felekten gün çalana
Kahkahadan gözlerinden yaþ çýkar
Nefsin dili günaha bal der önce
Farkedersin yaþ kemale erince
Bir aynada suretini görünce
Her eyvâhýn bir yangýna eþ çýkar
Meltem iken boran olur bu yeller
Ne dost kalýr ne evlâdü iyaller
Naz deminde kurduðun tüm hayaller
Süslü serap, yâdý hazin düþ çýkar
Haz alýrken hayat denen piyesten
Sarsýlýrsýn ani gelen bir sesten
Sol yanýný süsleyen o kafesten
Sahibine kanat çýrpan kuþ çýkar
Ýnci de boþ, kaþmir, ipek... keten de
Can kalmýyor ’ol!’ denince o tende
Bal kaymakla beslediðin bedende
Yýlan-çýyan aç kurtlara iþ çýkar
Bastýðýn yer talip iken tenine
Ne gidersin zevk ü sefa yönüne
Gün gelecek dostlarýnýn önüne
Bir Fatiha dilenen bir taþ çýkar
Lal zannetme ölü diye; þu yatan
Bir hatiptir hakikati anlatan!
Þol cihana üryan gelip göz atan
Yine üryan avuçlarý boþ çýkar.
Mecit Aktürk