PARİS AKŞAMLARI

’Bu kent her þeyiyle bana yabancý
Caddeler binalar bütün insanlar...
Öyle hasretim ki ezan sesine
Ararým çevremde minare cami
Lakin takýlýrým çan kulesine
Her semtin muhteþem kilisesine
Yad el elemleri sarar içimi

Uzaklarda yurdum! Burdan çok uzak
Her mevsimi güneþli masmavi göklü
Camili kubbeli kümbetli köþklü
Ozanlý garipli kervansaraylý
Hele insanlarý: Alpli Giraylý
Yok haber onlardan baba evinden
Bu yüzdendir halim kopuk bir yaprak
Herþey benden çok uzakta! Çok uzak

Gözlerim daima engine dalar
Ýsterim ki her an ana yurdumda
Daðlarý dumanlý yaslý Kýrým’da
Duvarýnda mavzer ve Kur’an olan
Ata ocaðýnda bizim konakta
Bir bakýr sinili sofra baþýnda
Ýftar beklenilsin dua edilsin
Ve sessiz sedasýz yemek yenilsin
Sonra þadýrvanda abdest alýnýp
Hep birlikte teravihe gidilsin

Uyansam her sabah ezan sesiyle
Görsem Ayþeciði su testisiyle
Ninemi yaþmaklý namaz kýlarken
Dinlesem dedemi Kur’an okurken
Baþýmý huþuyla yastýða koysam
Sonra toparlanýp yola koyulsam
Yahut günün þavký vururken camdan
Heybetli sesiyle çaðýrsa babam
Anam da kalk yavrum aslaným dese
Tutup elleriyle omuzlarýmdan
O müþfik haliyle sarýlsa öpse
Semaver kaynarken ocak baþýnda
Dünya Türklüðünden Türk tarihinden
Bozkurt’tan Turan’dan söz etse dedem
Sonra Türklük için etse de niyaz
Gözlerinden akan yaþýný görsem

Evet! Yurdum burdan çok uzak
Bir ferahlýk yahut bir þevk umarak
Düþerim yollara akþam üstleri
Hep böyle çaresiz yollardan beri
Her zamanki gibi yorgun ve bitkin
Artýrýp yükünü hasta kalbimin
Her an heyecaný gözlerimde yaþ
Görmek ümidiyle bir Türk bir dildaþ
Dolaþýrým Paris caddelerini
Yorgun akan Sen’i köprülerini

Bir Karakýþ vakti Sen kýyýsýnda
Kafamýn içinde Türklük ülküsü
Ruhumu kavuran yurt hasretiyle
Böyle göçeceðim ebediyete
Donmuþ cesedimi bulup çöpçüler
Defnedilmek üzere götürecekler
Kimim ben neyim ne bilecekler...!

PARÝS’TE GARÝP KIRIM’LI TÜRK ÞAÝR


Sosyal Medyada Paylaşın: