Layýk olsaydý þayet ümmeti El Emîn’e
Ne zaafa düþerdi, ne zillet elemine...
Bir kalem ki, hiç sancý çekmemiþ O nur için
Nereden bilebilsin "paye" ne?, onur niçin?
Niçin yadýyla yanar, sýzlar serde genizler
Niçin hasretle kanar, küle döner benizler
Niçin edeb-i kelam, selam, salat O’nadýr
Niçin onca ihtiram, hem iltifat O’nadýr
Ve niçin ümmetini yormaz iken onca þer
Bir yetim gördüðünde boyunlar yana düþer.
Ey þemse uzanýrken topraða düþen elem!
Duygudaþým... Sýrdaþým... Ufkuma ruþen kalem!
Ýþte vadettiðim gün, beklediðin o saat
Duygularýma ram ol, mürekkebini ç/aðlat
Anlat Hayy’ý ve Berr’i! Kaybolurken bu aciz
Furkan ile yetiþen rehber kimdi; hangi iz?
Hasret odum alevsiz; nidam sessiz, külüm lâl
Yalvarýrým ayrýlma; bu gece yanýmda kal
Kirpiðimi zorlarken nedamet niþanesi
Ne mazeret dinlerim, ne ilham bahanesi
Maðfiret murâdýyla arþa çýkarken âhým
Tövbelerle yýkansýn ilâhî secdeðâhým
Taþsýn yine sel olup gözyaþlarým ucundan
Ab ý hayat iksiri içeyim avucundan
Kemal-i tazim ile hislerimi kitab et!
A’sarýn dimaðýna hitabetini tâb et.
Zor gelirse nefsime yalýn gerçeði ikrar
Hem sýratý hatýrlat, hem kabri tekrar tekrar
Kurutmadan aþk odum mürekkebin nemini
Nakþeyle izanýma o/nurun önemini
Varsýn nice Nemrut’lar güneþime üflesin
Mucize uman varsa; aldýrma sen... beklesin...
Veyl edip inayeti kendinden itenlere
Göster ayan ayeti "Gül"ü incitenlere...
Bir Gül ki; mürebbibi, hidayet Kitabýnýn
Bir Gül ki; muhatabý, "Habîbim" hitabýnýn
Bir Gül ki, çehresi þen; açken bazen kendisi
Lokmasýný bölüþen; ümmetin Efendisi!
O’ydu ab-ý Kevser’i Sahara’da vahanýn
O’ydu sýrrýna mazhar Sidretü’l Müntehâ’nýn
Hüsrandaki son umut, hicrandaki yastýr O
Sahra sulayan bulut, dostluða kýyastýr O
Aksini söylese de hergün haddini aþan
Sonsuz nâra yaklaþýr O/nurdan uzaklaþan
Dense de bu/har diner, bu aþk-ý nebî yiter
Söndü dendiði anda baðrýmý yarman yeter.
Arýndýr küllerinden; az eþele... eþ hele!
Bir aþk ki en derinden; söner mi bu meþale?
Ýftiharýmdýr deyip uðrunda zahmet, çile
Arz eyle selamýmý; hem layýk-ý veçhile
Doldur ilham tasýný sînemde gözelerden
Bir naat sun Resûl’e en nezih dizelerden
Ab-ý revan’dan hisse sana da kýsmet olsun
Kondurduðun her buse inciye nisbet olsun
Bad ý saba üflerken huþuyla hû sesini
Kansýn çorak gönüller, hissedip su sesini
Vuslat için ümmeti gün sayarken sinlere
Karýþsýn Fatiha’lar binlerce Yasin’lere...
Hakkýný öyle ver ki muhabbetin, vefanýn
Aþkýna delil olsun Muhammed Mustafa’nýn
Müþahede ederek ruhumun rüyetini
Nakþeyle afakýma nurlu silüetini
Can vermeden muradým takvimlerin elinde
Katedelim çaðlarý bir zaman tünelinde
Dönüþü olmasa da; deðil mi ki sebep yâr
Sürükle umudumu ardýnda diyar diyar
Zaman denen mefhumu çýkararak aradan
Varalým Medine’ye, baþlayarak Hira’dan
Titrerken dudaklarým, dualarým ýslansýn
Hasretimin incisi ummanla kýyaslansýn
Giydirip her hecene libasýný hayanýn
Misafiri et beni Hatem-ül Enbiya’nýn
Sükût-u hayalimde her zârým kârým olsun
Andýðýnda adýmý, o an baharým olsun
Renk katsýn mucizeler gönlümün tuvaline
Gýpta etsin melekler bu mücrimin hâline
Muradýmý arz ile Resul’üme; izinle
Tanýþtýr dostlarýyla, Sahabe-i Güzin’le
Semânýn sînesine yine Bilal seslensin
Ruhum vecde gelerek uçmaya heveslensin
Yakýþmaz deyip artýk karanlýk asumana
Kaçsýn kara bulutlar uzakta bir limana
Aczimi idrak ile; býrak hep lâl olayým
Rahmet-i Rahmân ile hemdem, hemhâl olayým
Akrebin kýskacýnda kapý çalarken firak
Ecelin kollarýna usulca beni býrak...
Ey sevgili kalemim... kadim dostum... sýrdaþým!
Artýk sana emanet duygularým... göz yaþým...
Kolay deðil, bilirim; göstersen de itina
Ne mümkün layýkýyla O Nur’u medh-ü sena
Þayet acze düþer de tükenirse takatin
Nevme sirayet etsin ahdine sadakatin
Ayný ilahi aþkla uðrayýp düþlerime
Mihman eyle Resul’ü mavi gülüþlerime
Madem ki gamlý gülzâr rayihasýndan yoksun
Hiç olmazsa bir gecem asr-ý saadet koksun...
Bir naat yazmak gerek! Maksat olmalý hasýl
Bir naat yazmak gerek...bir baþka; ama nasýl?
Mecit Aktürk *ARÞÝV*