sâhiden ölsem diyorum
o çok sevdiðim gölün kenarýnda
sübyân ördekler ve kuðular güldürse kelebek bedenimi
henüz yeni öðrenmiþken uçmayý kýrlangýç kanatlarýmla
baðdaþ kursam ipeksi maviliðin koynuna
koyun koyuna uyusam
çocukken þekilden þekile soktuðum bulutlarla
en afillisinden nâra atsam
dünyanýn sersefil insan dýþý yaratýklarýna
bir de dil çýkararak nanik yapsam
sonra derinden bir ohh çeksem
dilsiz çýðlýðýmla sustursam bütün kötülükleri
en sahicisinden oynasam figürânlýk rolümü
ve en çok sevdiðim dostlarým paha biçilmez hançeri
çekip çekip yüreðime yüreðime dayasa
sonra sýrtýma batan dikenlerle
tek tek yaþam baðýþlansa
gider ayak güllensem
bülbüller yuva yapsa bir ezân vakti
yeni doðmuþ bebek sevinciyle
þakýya þakýya dillenip
kýlý kýrk yararak kýrklansam
þaka deðil
sâhiden ölsem diyorum
içinden deniz geçen gözleriminin kutsallýðýnda p’aklansam
þafaklarý acýmasýzca yýrtarak doðsa güne eþ güneþim
son trene yetiþme telâþýyla boðuþmadan ayaklarým
son kez bir yolcu gemisinde bölüþsem çýðýrtkan martýlarla simidimi
uzak ülkenin birinde bana bile el olan ellerim
son kez okþasa saçlarýmýn aklaþan acýlarýný
þefkâtin kucaðýnda güzelleþe güzelleþe ölsem
ölsem diyorum
çok geç olmadan
ö
l
s
e
m
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.