Caným üzerine yemin ederim ki çok özledim. Dinmek tükenmek bilmeyen bir sýzý içimde, her zerrem seni zikredip dönüp duruyor ayný yerde. Bir türlü varýp da bulamadýðým seni aramaktan dizlerimin baðý çözüldü. Çaresizlikten parçalanmýþ avuçlarým hala senin için açýlýyor arsýz bir umutla mevlama. Þehrine gelip, sokaklarýnda gezip, yine gelene geçene sorasým var seni. Ýki adým atacak halim yokken, ortadan ikiye bölüp kapattýðýn yollarýma tonlarca çimento taþýyýp dökesim var. Seni sonum olacak kadar, son bir kez göresim var. Caným üzerine yemin ederim ki çok özledim. Sýrf sen kokan biri geçti diye peþine takýlýp gideceðim yere geç kalmýþlýðým var benim. Esen bir rüzgarla nefesini ensemde hissettim diye saatlerce eksi on derecede oturup rüzgarýn bir daha öyle esmesini beklemiþliðim var benim. Bir gece gökyüzünün seninle altýnda durduðumuz o gece gibi olduðunu görünce, güneþin bir daha bana doðmamasýný, geceye gömülüp kalmayý dilenmiþliðim var benim. Senden sonra çok sokakta kalmýþlýðým var benim. Caným üzerine yemin ederim ki çok özledim, çok özledim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Osman Hadsiz kale Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.