B-ölü(nü)yorum

Hayatýmda olan herþey, herkes kir pas tuttu, silindi yok olup gitti.
Bir sen...
Bir seni býrak silmeyi, küçük bir iðne ucu kadar bile, ne kirletebildim ne de eksiltebildim.

Özlüyorum...
Özledim...
Ölüyorum ya da çoktan öldüm, bilmiyorum.

Habersizim, ruhumun bedenimi seninle birlikte o gün terk ettiðinden.
Bu yüzden günden güne çürüyor yürüyen cesedim.
Her yerinden lime lime parçalanýp, ayrýlýyor etim derim kemiðimden.

Ey benim beyazým, kýzýlým, gönül bahçemin tek toz pembesi,
Ey benim gül yüzlü sevdiðim,
Neredesin sen?

Gelmen gerek, þu halimi bilmen gerek.
Duyman gerek feryadýmý!
Sevgisizlik entarisi giydirdiler bana sevdiðim.
Bir görsen üzerimde nasýl eðri, nasýl emanet gibi duruyor.
Nasýl sýkýp, boðup rahatsýz ediyor.

Benim en sevdiðim renk siyahmýþ öyle diyorlar.
Sen siyah sevmezsin ki, ben nasýl seveyim?
Sen bende beyazý seversin, ben sende tüm renklerin þeffaflýðýný severim bunu bilmiyorlar.

Beni tanýmýyorlar sevdiðim.
Sen ne diyorsan onlar hep tam aksini söylüyorlar.

Gelmen gerek sevdiðim, bana sarýlman gerek.
Artýk görmen gerek sensizlikte nasýl rezil rüsva olduðumu.
Dikenli tellerden yapýlmýþ takunyalar giydirdiler ayaklarýma.
Gelmen gerek sevdiðim, artýk hemen dönmen gerek...
Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem)
Sosyal Medyada Paylaşın: