EZELDEN EBEDE
Bugün oynanan oyunlarý bozmak istiyor caným.
Ve damarýmda deli taylar gibi dolaþýyor kaným.
Oyun dedimse sanma çocukluðumda ki masumca oyunlar;
Üzerimize oynanan türlü türlü kirli oyunlar.
Derler ki: ‘hata olmaz teþbihte’,
Vatan birliðini görürüm ben tesbihte.
Ýmamenin ardýnda dizilmiþse boncuklar,
O zaman Tesbih olup mana kazanýrlar.
Týpký tesbih gibi; Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Dadaþ;
Daha niceleri Türk yurdunda millet olup, olmuþuz gardaþ.
Dökülür tüm boncuklar tesbih ipi kopunca,
Boncuklarýn hiçbir kýymeti kalmaz darmadaðýn olunca.
Gürcü, Gacal, Pomak, Zaza, Rum, Dadaþ,
Arnavut, Ermeni, Arap, Suryani olmuþuz gardaþ.
Tesbih gibi toplaþmýþýz vatanda, olmuþuz birlik,
Ama uzanmýþ bir kirli el hiç vermemiþ dirlik.
Koparýp tesbihin ipini istemiþler boncuklarý dökmek,
Kürt-Türk, Alevi-Sünni ve sair diye bölük bölük bölmek.
Ama koparmayý baþaramamýþlar bizi biribirimizden,
Kopmadan, daðýlmadan ebede gideceðiz ezelden.
H.D.S.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.